DZIECI Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ W STOPNIU LEKKIM
· Spostrzegają one wolniej, mniej dokładniej w węższym zakresie. Ich wyobrażenia są również mniej dokładne, posiadają one również słabszą pamięć.
· Nie rozumieją wielu słów, zwłaszcza symbolizujących przedmioty oraz bardzo złożone i skomplikowane zjawiska.
· Mają często trudności w wyrażaniu swoich myśli i rozumieniu wypowiedzi innych osób.
· Często nie potrafią wykrywać istotnych różnic i podobieństw między przedmiotami. Powoduje to u nich trudności w wydawaniu sądów i wyciąganiu wniosków.
· Często nie rozumieją bardziej skomplikowanych zjawisk i sytuacji trudnych, których nie potrafią rozwiązać. Z reguły nie podejmują działań z własnej inicjatywy, lecz starają się naśladować innych.
· Często podejmują działania pod wpływem aktualnego nastroju, emocji, nie przewidując dokładnie skutków swoich decyzji. O ile chodzi o sferę emocjonalną, to charakteryzują się niezrównoważeniem emocjonalnym.
· Dzieci z trudem chwytają istotę jakiegoś zdarzenia, przy opowiadaniu czy oglądaniu filmu gubią "wątek", mają utrudnione zrozumienie nowych zadań trudności w przestawianiu się z jednej czynności umysłowej na inną, są mało pomysłowe, nie poszukują rozwiązań, są myślowo bierne, nie wykazują zainteresowań poznawczych itp.
OPIEKUNIE, NAUCZYCIELU PAMIĘTAJ!
Biorąc pod uwagę specyficzne właściwości psychofizyczne i intelektualne dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu lekkim możemy określić następujące zasady ich nauczania:
1. Materiał nauczania należy dostosować do poziomu rozwoju i zainteresowań dziecka.
2. Pracę należy oprzeć na treściach znanych uczniowi.
3. Pracę poznawczą ukierunkować tak, aby dziecko z upośledzeniem dostrzegało cechy zasadnicze, a pomijało szczegóły.
4. Uwypuklić najpierw różnice i kontrasty, potem porównanie i podobieństwo.
5. Unikać nadmiaru wrażeń.
6. Należy stwarzać uczniom warunki do poznania wielozmysłowego.
7. Powtarzać i utrwalać zdobyte wiadomości.
8. Stosować odtwarzanie zdobytych wiadomości w pracach ręcznych.
9. Kieruj się zasadą akceptacji i życzliwości w stosunku do wychowanka (szczególne okazywanie troski, bazowanie na mocnych stronach).
Aby uczeń z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim mógł czuć się dowartościowany i bezpieczny w swojej szkolnej rzeczywistości musisz pamiętać, aby:
· nawiązać z nim ciepły emocjonalny stosunek,
· powierzać mu zadania na miarę możliwości,
· obserwować jego pracę i ewentualnie wkraczać z pomocą,
· sprawdzać czy polecenie jest dla ucznia zrozumiałe,
· oceniając pracę ucznia podkreślić i uwzględnić wkład jego pracy,
· nie zmuszać ucznia do uczestnictwa w zadaniach konkurencyjnych oraz
· angażować go do prac zespołowych, gdyż najwięcej korzyści dla ucznia niepełnosprawnego intelektualnie wynika ze współpracy z innymi uczniami (praca w parach lub małych grupach).